Tahir Şilkan

YILMAZ GÜNEY

Ölümünün üzerinden 30 yıla yakın zaman geçmiş olmasına karşın sinemamızın en çok tanınan, sevilen, sinema kariyeri başarılarla dolu sanatçısı Yılmaz Güney'dir. O, sinemamızın; "Çirkin Kral" lakaplı oyuncusu, en başarılı filmlerinin senaryo yazarı ve yönetmenidir....

Kumru Başer Kafaoğlu

12 Eylül: Bir Darbe Oldu Hayatım Değişti

80 öncesi devrimci ortamlarda "bir erkeğin yaptığı her şeyi yapabilirim" diye şekillenen "yanlış eşitlikçi" iddiam, yerini "bana bir kaç kadın verin dünyayı değiştireyim" gibi bambaşka bir şeye bırakmaya başlamıştı....

Tahir Şilkan

AKHİSAR DÜŞERKEN

Gazeteci-yazar Mahmut Şenol, son romanı Akhisar Düşerken'de; 12 Eylül 1980 öncesi Akhisar'la simgelediği bir kasabada yaşananlardan yola çıkarak, Türkiye manzarası anlatıyor. Uzun yıllar önce tutulan notlardan yola çıkılarak yazıldığı belirtilen romanda,...

Handan Koç

"O kadar kolay geri dönmeyiz!"

Feminist-yazar Handan Koç’la kürtaj tartışmaları vesilesi ile hem İslamcı hareketin bir bütün olarak kadınlara karşı tırmanan saldırısını hem de İslamcı kadınların yaşadığı sıkışmayı konuştuk. “İktidarın İslamcı cephanesinde kadın özgürlüğüne düşmanlık var” diyen Koç, kürtaj tartışması ile toplumun test edildiğine dikkat çekiyor. İslamcı kadınların da AKP iktidarı altında yalnız kaldığını ama laiklik karşıtı tutumları nedeniyle de çelişkiye düştüklerini söylüyor.

BU ŞEHİR ARKANDAN GELECEKTİR!

Gülseren Karaçizmeli

"Yazın ilk günleri. Ulu manolya ağacının altında sonbahar yaprağı hüznünde yalnız başına oturan küçücük bir kız. Dalıp gitmiş. Bu yaşta neyin onu bu kadar hüzünlendirdiğinin adını koyamamış henüz ama içini acıtan bu durumun çok farkında. Bu hali hoşuna da gidiyor tuhaf bir şekilde. Kollarını bedenine sarmış, otururken düşünüyor. "Büyüdüğümde bileceğim bunun ne olduğunu, anlayacağım ve buraya gelip manolya ağacına söyleyeceğim" diyor kendine usulca. Verdiği karardan memnun yerinden kalkıp ağaca bakıyor sevgiyle ve geniş merdivenlerden okulunun alt bahçesine inmeye başlıyor. Kimse yok o gün okulda, birkaç görevli ve babası yalnız. Sanki birkaç gün önce arkadaşlarıyla dopdolu değilmiş, şimdi usulca indiği merdivenlerden neşeyle koşturmamışlar gibi o kadar kimsesiz görünüyor ki gözüne bahçe; babasının ona seslendiğini duyunca içi sevinçle doluyor. Eve gitme vakti, annesi bugün İstanbul'a gidecek gemiyle, onu yolculayacaklar. Çabuk hadi!"

Fransız Şair Joe Bousquet bir dizesinde "Yaralarım benden önce vardı, ben onları bedenimde taşımak için doğmuşum" der. Bizi biz yapan öyküyü bu dizeden daha iyi ne anlatır ki? Bedenlerini ve ruhlarını dünyanın bütün yaralarına sığınak yapanların öyküsünü. Yedi kıtanın kırları ve şehirlerinde açılmış bütün yaraları her dil ve her renkte kanayanların öyküsünü.

Öykünün erkekleri ve kadınları bütün coğrafyaların yerlisi oldu.Dünyanın haritada adı olmayan herhangi bir köyündeki çocuğun yarasıyla kanadı, Latin Amerika'nın, Asya'nın, Avrupa'nın, Afrika'nın dağlarında...

Kitaplığımızda, seçilen kitapları ve yazarlarını inceleyebilirsiniz.